Getuigenis #12 – Charlotte, 34 jaar

Ik ben Charlotte 💜
Mijn eerste aanval kreeg ik toen ik nog op de middelbare school zat. De artsen hebben nooit een verklaring gevonden. Ik kreeg een behandeling omdat ik veel aanvallen had, maar rond het vierde middelbaar stopte alles. Geen aanvallen meer, geen medicatie… Ik dacht dat het verleden tijd was.

Maar bijna 20 jaar later, in 2024, kwamen ze terug. De huidige neuroloog zei dat het niet mogelijk was, maar ik heb het tegendeel bewezen. Tot op vandaag weet men nog steeds niet waar ze vandaan komen.

Ik leef met zware medicatie (Keppra en Depakine in maximale dosis) en nog andere aandoeningen erbij. Toch blijf ik, ondanks het lijden en de obstakels, vooruitgaan, glimlachen en elke dag vechten. 🌸

Want met epilepsie geef je nooit op. ✨