GETUIGENIS #17 – Jessica

Ik heb mijn hele jeugd mishandeling meegemaakt.
Slaan, klappen op het hoofd, straffen in het donker… Zonder toegang tot zorg leerde ik al vroeg te overleven.

Op 17-jarige leeftijd kreeg ik mijn eerste gegeneraliseerde epileptische aanval op de speelplaats. Mijn ouders geloofden me niet, dus ik kon niet gevolgd worden.
Op 19-jarige leeftijd vluchtte ik na nieuwe geweldsincidenten. Mijn hele leven moest ik alleen vechten, tegen werk, ziekte en angst.

Met de tijd werden de aanvallen ernstiger. In 2018 werd ik met spoed opgenomen, en in 2020 werd ik arbeidsongeschikt verklaard.
In 2022 markeerde een aanval in de douche een keerpunt. Toen werd ik eindelijk erkend voor langdurige ziekte (ALD) wegens “grand mal”-epilepsie.

Vandaag deel ik mijn verhaal omdat ik wil dat men begrijpt:
👉 Artsen en neurologen moeten luisteren en handelen.
Epilepsie is een ernstige ziekte en wij hebben behoefte aan waardige en menselijke opvolging.

Ik ben Jessica. Ik ben epileptisch. En ik blijf vechten.